historia kina
Pierwsze, prymitywne filmy powstaly orientacyjnie w latach 1887 i 1888,
a ich autorem był francuski wynalazca Louis Le Prince, twórca pierwszej kamery filmowej, który już w 1886 roku złożył w USA podanie o patent. Prince jest często pomijany ze względu na nagłe zniknięcie w niejasnych okolicznościach, co uniemożliwiło mu wypromowanie swojego wynalazku na szerszą skalę. Z tego powodu tytuł pioniera kinematografii często przypisuje się innym wynalazcom, jak chociażby Thomasowi Alva Edisonowi, który skonstruował swój pierwszy aparat do utrwalania scen ruchomych (tak zwany kinetoskop) w 1892 roku. Jeszcze wcześniej w 1886 roku działający prototyp takiego aparatu skonstruował urodzony w Polsce Ottomar Anschütz, według innych źródeł przypisuje się to także Polakowi Stanisławowi Jurkowskiemu.
Pomimo faktu, iz pierwszy byl Edison,
to jednak lepiej opracowany wynalazek braci Lumière szybko znalazł wielu zwolenników. Początkowo rejestrowano wydarzenia dokumentalne (Wjazd pociągu na stację w Ciotat, Karmienie dziecka – braci Lumière). I chociaż za pierwszy, inscenizowany film fabularny uznaje się Polanego ogrodnika z roku 1895, to dopiero na początku XX wieku zaczęto tworzyć filmy opowiadające jakieś historie, nie zaś tylko odtwarzające realne wydarzenia. Pionierem takich filmów był Georges Melies, autor Podróży na księżyc z 1902 roku. Melies wykorzystał po raz pierwszy triki i efekty specjalne.
Do roku 1910 istnialy juz tysiace sal kinowych w Ameryce i Europie,
Do roku 1910 istniały już tysiące sal kinowych w Ameryce i Europie, a w 1912 roku nakręcono pierwsze filmy pełnometrażowe. Filmy nieme charakteryzowała powolność akcji, banalność wątków i prosta charakteryzacja, opierały się głównie na wyrazistej grze aktorskiej
Kino wedlug Waltera Benjamina
Walter Benjamin
Walter Benjamin był jednym z członków szkoły frankfurckiej, podzielającym teorie Theodora Adorno o pesymizmie myśli. Jedna z myśli Benjamina odnosi się do kina. Uważał on, że kino jako technika, pozbawiona jest osobliwości autentycznego dzieła sztuki. Uznawał także, że kino niszczy wszelkie związki ze wspólnotową tradycją, na rzecz wpisywania się w szeroką, niezróżnicowaną masę odbiorców. Wskazywał zainteresowanie publicznością, jednak dystansował się od form banalnych: „masy szukają rozrywki, lecz sztuka wymaga skupienia”.
Udzwiekowienie kina
Spiewak jazzbandu
W 1922 roku opatentowano metodę zapisu dźwięku (udźwiękowienia) na taśmie filmowej, co wpłynęło na szybki rozwój sztuki kinematograficznej pod względem technicznym, jak i artystycznym. Pierwszy fabularny film dźwiękowy – Śpiewak jazzbandu Alana Croslanda powstał dopiero pięć lat później – 6 października 1927 roku.
Obecnie
Na calym swiecie mozna zaobserwowac ekspansje sieci nowoczesnych kin wielosalowych,
które powstają najczęściej przy centrach handlowych; jednocześnie z rynku wypierane są niewielkie kina tradycyjne. Właściciele tych ostatnich uważają, że dzieje się tak przede wszystkim na skutek nieuczciwej konkurencji, np. dyskryminowania mniejszych obiektów przez dystrybutorów kopii filmowych, choć często nie istnieją ku temu żadne ekonomiczne przesłanki. Innymi czynnikami, które powodują upadanie mniejszych kin, jest m.in. upowszechnienie tzw. kina domowego, coraz łatwiejszy dostęp do nielegalnych kopii filmów w Internecie oraz zwiększenie wymagań widzów wobec wyposażenia sal projekcyjnych.
Jedna z reakcji na rozwoj multipleksow jest przeksztalcanie sie czesci kin,
zwłaszcza wielkomiejskich, w tzw. arthouse’y, czyli kina artystyczne, które stawiają na ambitny repertuar i puszczają filmy, które często nie są w ogóle wyświetlane w multipleksach, m.in. filmy niskobudżetowe, dokumentalne, klasykę kina itp.
Rozwijaja sie takze roznorodne kina cyfrowe – 3D, 4D oraz kina wielkoformatowe – IMAX.
